De wereld is veranderd. We zijn de grip op ons leven kwijt (grip=vat op hebben). In grote lijnen is dat bij de kinderen die ik in mijn praktijk zie ook het geval. Vaak melden ouders hun kind aan met problemen die ze hebben. Van alles hebben ze al gedaan om te werken aan deze problemen. Niets heeft geholpen. Kleine problemen zijn zelfs alleen maar groter geworden en daarmee is de grip verdwenen.
Door met de ouders en kinderen te kijken naar hun wens en niet puur te focussen op het probleem gaan we aan de slag om weer grip te krijgen op de situatie. Er ontstaat iets om naar uit te kijken. Alles wat je aandacht geeft groeit, helaas is dat niet alleen met positieve dingen het geval. Als je te veel de nadruk legt op je problemen worden ze vaak groter, duidelijker en nemen ze de overhand en dat kan zorgen voor een gevoel van verlamming bij mensen. Door ons te richten op het positieve, de wens, datgene wat we elkaar en onszelf zo gunnen ontstaat er weer ruimte.
Zo had ik een meisje met slaapproblemen in de praktijk. Er was veel strijd met het naar bed gaan. Elke avond lagen haar ouders uren bij haar in bed, ze waren de wanhoop nabij. Het meisje had 1 grote wens. Ze wilde graag een keertje bij haar vriendin logeren. Tot op heden was dat nooit een optie omdat slapen in haar eigen bed/huis al niet lukte.
We legde de focus op deze wens, we maakte haar wens zo groot mogelijk. Het verlangen werd steeds groter en daardoor begon het meisje zelf met ideeën te komen. Juist omdat ze zo graag logeren wilde werden de ideeën haar doel. Daarmee kreeg ze steeds meer kracht, moed en vertrouwen om haar wens te laten groeien. Doordat ze zelf eigenaar van haar wens werd nam haar zelfstandigheid toe en daarmee haar zelfvertrouwen. Haar ouders leerde tegelijkertijd dat ze vertrouwen moesten hebben in hun dochter. Vertrouwen dat hun dochter zelf haar gevoel “van alleen voelen” kon verdragen. Zij stopte met het proberen op te lossen. Als je je kind zelf verantwoordelijkheid geeft krijgt je kind de kans om eigenaar van haar probleem te worden en daarmee kan je kind moed ontwikkelen om zelf tot een oplossing te komen. Te beginnen met het verdragen van een naar gevoel. En het resultaat mocht er wezen.
Haar ouders konden het bijna niet geloven. Hun dochter, die al jaren alleen ging slapen met haar ouders aan haar zijde, gaf aan dat ze na het verhaaltje zelf ging slapen, want ja, dat moest ze ook doen als ze in de vakantie bij haar vriendinnetje ging slapen.
En nu? Het meisje zit beter in haar vel dan ooit. Ze heeft haar eerste logeerpartij inmiddels achter de rug. Is haar nare gevoel over? “Nee, af en toe voel ik me nog wel eens alleen, maar ik weet dat het ook weer over gaat”.
Hoop is wensen dat het zal gebeuren, vertrouwen is geloven dat het zal gebeuren. Moed is zorgen dat het gebeurd.
