De Magische wijsheid van een kind.
“Ik ben zo verrast door mijn zoon. Ik herken hem gewoon niet meer! Hoe hij nu is dat gunde ik hem zo”. Het was dezelfde moeder die ik nog geen 3 maanden daarvoor radeloos aan de telefoon kreeg omdat ze zich zo veel zorgen maakte over haar zoon.
Kinderen horen centraal te staan bij alles wat hen aangaat, wat hun toekomst en geluk bepaalt. Dat klinkt mooi maar de werkelijkheid is anders.
We zorgen voor onze kinderen, praten over onze kinderen en we regelen heel veel voor onze kinderen. Aan de andere kant maken we ons zorgen over onze kinderen en hun zelfstandigheid.
Hoe dat komt? We praten te veel “over” onze kinderen en te weinig “met” onze kinderen.
Nu hoor ik je denken: “Ik praat genoeg met mijn kind”. Maar is dat werkelijk zo?
We praten inderdaad tegen onze kinderen en onderwerpen ze aan een kruisverhoor. Kinderen geven vaak het antwoord dat ze denken dat wij willen horen, alsof het een toets is. Zo stellen vaak de volgende vragen: “Hoe was het op school?” “Was die jongen op school weer zo aan het pesten?” “Waarom huil je?”.
Al deze vragen zijn goed bedoeld, maar wanneer stelde je aan je kind voor het laatst echt een nieuwsgierige vraag (oprecht en zonder oordeel)? Denk hierbij aan “Wat heb je vandaag beleefd?”, “Hoe heb je x ervaren?” of “Wanneer heb je vandaag een fijn gevoel gehad?”. Hierbij vermijd je zoveel mogelijk “waarom” vragen. Ze wekken namelijk de indruk dat er een oordeel aan zit. Gelukkig kan je ze makkelijk ombuigen. Dus i.p.v. “Waarom huil je?” beschrijf je wat je ziet: “Ik zie dat je huilt? Dat moet niet prettig voor je zijn (ETR- Erkenning Troost Realiteit – zie vorige editie Vierkrant). Wat is er aan de hand?“.
Als je kind ergens tegen aan loopt is het een hele natuurlijke reactie om direct met oplossingen te komen. Voor je kind zou het echter helpend zijn om samen op onderzoek te gaan naar de oplossing. Hiermee wordt de zelfstandigheid en zelfvertrouwen van je kind bevorderd en spreekt je kind zijn zelfhelend vermogen aan. Kinderen hebben vaak zelf heel goede oplossingen en ideeën.
Maar waar is dan je rol als ouder?
Bedenk vooral wat je je kind gunt. Als ouder ben je de begeleider van je kind. Je begeleidt je kind om de zelfstandige (autonome) persoon te worden. Geef je kind vooral ruimte voor onderzoek, vergissingen maken, eigen oplossingen vinden en zo de persoonlijke weg af te leggen naar het gevoel van zelfstandig zijn. Aangezien je kind geen kloon van jouzelf is gaat dat gepaard met goed in je kind leren inleven. Stel jezelf, voordat je reageert op wat je kind doet of zegt, de volgende vragen: Hoe zou het zijn vanuit zijn standpunt? Leef je in, niet vanuit jou persoon maar vanuit je kind en vraag vooral veel na. Ik zie x, klopt dat?
Je zal verbaasd staan wat een schat aan oplossingen je kind zelf kan bedenken.
